حامد مشنگ
حامدا یا بصیرا در چه حالیت با دوستان ای کونیان
میکشید نقشه ها در خواب بهر دوستان ما ای اشکیان
گر چه دوریم زهم لیکن میرسد ناله ها و ناله ها و شکوه ها
آری آری درد است در سوراخ تنگ ناز کردن با عشوه ها
دیدمان سوراخی داری خندان چون کونان مرغ
شایدا این رسم است باشی خندان اول کار بزرگ
آیندگان گیرند پند از روزگار نحص تو
با فاطیما در افتادی! مرگ باشد در احوال تو
ناز تورا بی درنگ شاخ ما خواهد کشید
زیر ما تا صبح دردها خواهی چشید
شنیده ها گویند دوستانی داری لاشی تر از حد نیاز
دانی جوادات و عسلات له شوند همچون پیاز
جوادات را بگو نقد بازی بس است
دست در دهان شیر کردن کاری عبس است
لحظه ایی نکته ها گیرد نشان در یادگار
عمر خود را صرف اشعار نو کند در ابتکار
یا در ریاضت سوت زدن تمرین کند در شهر خویش
شایدا کارآید بهر ما این ناز سر گردن٬پشم وریش
این شعر را در ربع ساعتی کردم فشنگ
بهر قلب تو محیا گشته ای حامد مشنگ
فاطیما
با سلام خدمت تمامی دوستان
این شعر را هرچند کمی بی ادبی داشت
اما باید انتشار می یافت تا ضربه شصتی باشد به دوست عزیزمان حمد بصیر...
شرمنده از الفاظ نه چندان معقولم.
سلام وب جالبی داری اگر مایلید با هم تبادل لینک کنیم
ادرس.http://www.asemunn.mihanblog.com/
عنوان. بزرگترین وبلاگ تفریحی
وبلاگ زیبایی دارید اگر مایلید با هم تبادل لینک داشته باشیمhttp://bultan.com/
عنوان.اموزش طراحی سایت
موفق باشی
ایشالا همیشه در همه مراحل زندگیت همینجوری ژیشرفت داشته باشی.
شعر دومت خیلی قوی تر از اولیه بود.
البته کمی ایرادات وزنی داشت که امیدوارم در اشعار بعدی تکرار نشه.
از تصویر های خوبی هم استفاده کرده بودی و استعاره از عسل که محشر بود.
حقیقتش من شعر زیاد کار نمیکنم
بیشتر مطلب مینویسم......کمی هم داستان واسه یه نشریه
در هر صورت قصد من فقط یه چیزه که توی این روزا واستون مینویسم